Po piętnastu latach odsiadki za napad z bronią w ręku Wayland wychodzi z więzienia. Wraca w rodzinne strony, do niewielkiego robotniczego miasteczka, gdzie przypadkiem trafia na swoją licealną sympatię. Życie Dolores dalekie jest od młodzieńczych wyobrażeń. Większość czasu zajmują jej obowiązki rodzicielskie, zwłaszcza że samotnie wychowuje trójkę dzieci. Spotkanie po latach szybko przeradza się w coś więcej, w efekcie czego Wayland wprowadza się do kobiety. Zapełnia tym samym miejsce pozostawione przez nieobecnego ojca dzieci. Codzienności bohaterów daleko jednak do rodzinnej sielanki, a sprowadza się ona głównie do tego, że próbują oni związać koniec z końcem. Dolores chce od życia czegoś więcej. Kobiecie wciąż po głowie chodzi marzenie z młodości, jakim jest przeprowadzka do Los Angeles. Pełnometrażowy debiut Sabriny Doyle, której wcześniejszą twórczość doceniał sam sir Alan Parker, imponuje realizmem opowieści o ludziach z marginesu społecznego. Przyczynia się do tego też ekranowa chemia pomiędzy wcielającymi się w główne role Jeną Malone oraz Pablo Schreiberem, ale i świetne dziecięce kreacje.