W swoim pełnometrażowym debiucie Isabel Lamberti powraca do bohatera zrealizowanego przed kilkoma laty krótkiego filmu, aby odtworzyć prawdziwą historię, jaka stała się udziałem jego rodziny. Mieszkająca w slumsach na obrzeżach Madrytu familia Gabarre Mendoza nie ma łatwego życia, ale mimo to stara się należycie celebrować każdy dzień. Sytuacja niespodziewanie komplikuje się z chwilą, gdy na skutek sprzedaży ziemi bohaterowie dowiadują się, że muszą opuścić dom, wybudowany siłą własnych rąk. Optymizm zamienia się w niepokój, zwłaszcza że dla takich ludzi jak oni będący ostatnią deską ratunku biurokratyczny system wydaje się wyjątkowo nieprzyjazny. Każdy z członków kilkupokoleniowej rodziny próbuje poradzić sobie z tą sytuacją na swój sposób. Z pozycji wnikliwego, ale i pełnego empatii obserwatora towarzyszy im z kamerą reżyserka, zacierając delikatną granicę pomiędzy fikcją a dokumentem. Ten kameralny dramat jest pełną emocji opowieścią o społecznych nierównościach, zawodnym systemie i sile rodzinnych więzi.